پرسش:
در روایات داریم که غذای فلان امام نان خشک و نمک بوده است. چطور سوء تغذیه نمی گرفتند؟ ما در این زمانه همه چی می خوریم با این حال بدنمان کمبود ویتامین داره چطور غذای امامان اینقدر ساده بوده؟؟ یعنی واقعا ایشان گوشت نمی خورده اند؟
پاسخ:
در این خصوص باید به دو نکته توجه بفرمایید:
نکته اول:
اینطور نبوده که امام علی(سلام الله علیه) فقط نان جو و نمک بخورد، بلکه این غذای رایج ایشان بوده اما از غذاهای دیگر هم بهره می برده اند، به عنوان مثال سرکه و زیتون هم از آن چیزهایی است که ایشان از آن تناول می کرده اند، چنان که امام باقر(سلام الله علیه) می فرمایند: «كَانَ لَيَطْعَمُ خُبْزَ الْبُرِّ وَ اللَّحْمَ وَ يَنْصَرِفُ إِلَى مَنْزِلِهِ وَ يَأْكُلُ خُبْزَ الشَّعِيرِ وَ الزَّيْتَ وَ الْخَل؛ به مردم نان گندم و گوشت می‌داد و به خانه بازمی‌گشت و نان جو و روغن و سرکه می‌خورد.(1)
و نیز امام صادق(سلام الله علیه) می فرمایند: «كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) أَشْبَهَ النَّاسِ طُعْمَةً بِرَسُولِ (صلی الله علیه و آله) يَأْكُلُ الْخُبْزَ وَ الْخَلَّ وَ الزَّيْتَ وَ يُطْعِمُ النَّاسَ الْخُبْزَ وَ اللَّحْم؛ امیرالمومنین(سلام الله علیه) از نظر غذا شبیه ترین مردم به پیامبر(صلی الله علیه و آله) بودند، که از نان و سرکه و زیتون می خوردند و به مردم نان و گوشت می دادند. (2) و یا روایاتی که می فرمایند حضرت(سلام الله علیه) بادرنجبویه هم دوست داشته اند.(3)
و همچنین شیر و گوشت هم می خورده اند، یعنی در مورد گوشت اینطور نبوده که اصلا گوشت نخورند، چون در روایت از ترک گوشت هم نهی شده است، اما بسیار کم مصرف می کرده اند: «و کان یأتدم إذا ائتدم بخل أو بملح فإن ترقى عن ذلک فبعض نبات الأرض فإن ارتفع عن ذلک فبقلیل من ألبان الإبل و لا یأکل اللحم إلا قلیلا و یقول لا تجعلوا بطونکم مقابر الحیوان و کان مع ذلک أشد الناس قوة و أعظمهم أیدا»
ترجمه: هرگاه امام(علیه السلام) می‌خواست چیزی به غذایش اضافه کند سرکه و یا نمک اضافه می‌کرد و اگر می‌خواست بیشتر از آن اضافه کند مقداری سبزیجات بر غذایش می‌افزود و در موارد اندکی نیز مقداری شیر شتر می‌نوشید اما به ندرت گوشت می‌خورد و می‌فرمود: شکم‌هایتان را گورستان حیوانات قرار ندهید! با همه این اوصاف از نیرومندترین مردان و قوی پنجه‌ترین آنان بود(4)
نکته دوم:
شما اگر حتی از مادربزرگ ها و پدربزرگ ها بپرسید می فهمید که قطعا کیفیت و تنوع غذاها در گذشته کمتر از امروز بوده، مثلا مصرف گوشت شاید یک بار در هفته، و شاید هم کمتر بوده است، اما با این حال شاید کمبود ویتامین ها هم به گستردگی امروز نبوده باشد، یعنی بُنیه جسمی نسل های قدیم بیشتر بوده است، حالا یک بخشی از آن به ژنتیک برمی گردد، و بخشی از آن هم به تغییر سبک زندگی و تبدیل شدن زندگی ها به زندگی صنعتی مربوط میشود.
بنابراین ضعیف شدن نسل های امروزی فقط در انتخاب خوردنی ها و آشامیدنی ها نیست، بلکه خود میوه ها، غذاها، ظرف ها، و خلاصه همه چیز بی کیفیت شده است. میوه های تراریخته، حیوانات اصلاح ژنتیک شده که به جای علوفه های طبیعی و متنوع بیابان از کاه و یونجه پرورشی تغذیه می کنند و هیچ تحرکی ندارند. مرغ های آنتی بیوتیک خورده که از ذرت های تراریخته تغذیه می کنند و برخی هم معلوم نیست چه می خورند! و ظرف های جدیدی که جای ظرف های مسی و چدنی و سفالی را گرفته اند. و نوشابه ها و نوشیدنی های گازدار جایگزین دوغ و مانند آن شده اند.
حالا به اینها سموم و آفت کش های شیمیایی را هم اضافه کنید. و همچنین سبک زندگی که صنعتی شده، و تحرّک بشر به شدت کم شده است، در حالی که خود این تحرّک در تقویت انسان خیلی نقش دارد. امام علی(سلام الله علیه) بخش زیادی از وقتشان را صرف کشاورزی و ایجاد نخلستان، و یا کندن چاه می کرده اند.
پی نوشت ها:
- بحارالانوار مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي، بیروت، چاپ دوم، 1403ق، ج40، ص327
- همان، ج40، ص330.
- همان، ج63، ص215.
- همان، ج41، ص148.
http://askdin.com/comment/1045365#comment-1045365