سؤال:
جواب سلام و فرستادن صلوات هنگام نماز، گاهی موجب خلط در نماز و به خصوص، در نماز جماعت می‌شود. آیا اهل سنت نیز قبول دارند؟
پاسخ:
هر وقت انسان اسم مبارك حضرت رسول الله (صلى الله عليه و آله) مانند محمد و احمد يا لقب و كنيه آن جناب را مثل مصطفى و ابوالقاسم بگويد يا بشنود، اگر چه در نماز باشد، مستحب است صلوات بفرستد. (1)
درمورد پاسخ به سلام در نماز به مسائل زیر توجه شود:
1. در حال نماز انسان نبايد به ديگرى سلام كند و اگر ديگرى به او سلام كند بايد طورى جواب دهد كه سلام مقدم باشد، به عنوان مثال، بگويد: «السلام عليكم» يا «سلام عليكم» و نبايد «عليكم السلام» بگويد.
2. انسان بايد جواب سلام را چه در نماز يا در غير نماز به طور فوری، بگويد و اگر از روی عمد، يا از روى فراموشى، جواب سلام را به قدرى طول دهد كه اگر جواب بگويد جواب آن سلام حساب نشود چنان چه در نماز باشد نبايد جواب بدهد و اگر در نماز نباشد جواب دادن واجب نيست.
3. بايد جواب سلام را طورى بگويد كه سلام كننده بشنود؛ ولى اگر سلام كننده كر باشد چنانچه انسان بطور معمول جواب او را بدهد كافى است.
4. نمازگزار جواب سلام را به قصد جواب بگويد نه به قصد دعا.
5. اگر زن يا مرد نامحرم يا بچه مميز يعنى بچه اى كه خوب و بد را مى فهمد به نمازگزار سلام كند نمازگزار بايد جواب او را بدهد.
6. اگر نمازگزار جواب سلام را ندهد معصيت كرده، ولى نمازش صحيح است.
7. اگر كسى به نمازگزار غلط سلام كند به طورى كه سلام حساب نشود جواب او واجب نيست.
8. جواب سلام كسى كه از روى مسخره يا شوخى سلام مى كند واجب نيست و احتياط واجب آن است كه در جواب سلام مرد و زن غير مسلمان بگويد: «سلام» يا فقط «عليک».
9. اگر كسى به عده اى سلام كند و كسى كه سلام كننده قصد سلام دادن به او را نداشته، جواب دهد باز هم جواب سلام او بر آن عده واجب است.
10. اگر به عده اى سلام كند و كسى كه بين آنها مشغول نماز است شك كند كه سلام كننده قصد سلام كردن به او را هم داشته يا نه نبايد جواب بدهد و همچنين است اگر بداند قصد او را هم داشته است؛ ولى ديگرى جواب سلام را بدهد، اما اگر بداند كه قصد او را هم داشته و ديگرى جواب ندهد، بايد جواب او را بگويد. (2)
به نظر اهل سنت هم یکی از موارد جواز صلوات فرستادن،در نماز است،البته جواب سلام (با تفاوت در مذاهب) را مبطل نماز می‌دانند. (3)
نکته قابل ذکر اینکه ما در مقام بررسی فقه اهل سنت نیستیم و همچنین بررسی چرایی و فلسفه و چگونگی حکم هم مستلزم عملیات اجتهاد و کار فقیه است.
منابع:
1. رساله مراجع، مسأله 1124.
2. رساله مراجع، مسأله 1137 تا 1147.
3. مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبى من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع، ج 11، ص 112 ـ 154.
دیدگاه جدیدی بگذارید