پرسش:
این درست است که در آخرالزمان، دو سوم جمعیت بر اثر بیماری ها از بین میرود؟ چرا؟ من از مرگ می ترسم؛ اینطور که خیلی ها دیگر انتظار فرج نمی کشند.
پاسخ:
در آخرالزمان و قبل از ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) جهان پُر از ظلم و جور، پُر از جنگ و کشتار و... است. این ها قطعا بر روی بهداشت و سلامت نیز تاثیرگذار است. استفاده از سلاح های اتمی، شیمیایی، میکروبی و... می تواند علاوه بر بیماری زا بودن، موجب تلفات بسیاری شود که عدم رسیدگی به آن، شیوع میکروب ها و ویروس ها و سپس بیماری های فراگیر مختلفی را موجب می شود.
به این روایات توجه فرمایید:
«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) بَيْنَ يَدَيِ الْقَائِمِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْيَضُ وَ جَرَادٌ فِي حِينِهِ وَ جَرَادٌ فِي غَيْرِ حِينِهِ أَحْمَرُ كَالدَّمِ فَأَمَّا الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ فَبِالسَّيْفِ [فَالسَّيْفُ] وَ أَمَّا الْمَوْتُ الْأَبْيَضُ فَالطَّاعُون»؛ امیر مؤمنان (علیه السلام) می فرمایند: پیش از ظهور، دو گونه مرگ اتفاق می افتد: مرگ سرخ و مرگ سفید و ملخ هایی پیدا می شوند که در فصل و در غیر فصلش، مانند خون قرمز هستند؛ اما مرگ سرخ، شمشیر و مرگ سفید، طاعون است.(1)
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ أَنْ يَفْشُوَ الْفَالِجُ وَ مَوْتُ الْفَجْأَة»؛ امام صادق (علیه السلام) از قول پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: از نشانه های قیامت و رستاخیز، گسترش بیماری فلج و مرگ های ناگهانی است.(2)
«عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) ظُهُورُ الْبَوَاسِيرِ وَ مَوْتُ الْفُجَاءَةِ وَ الْجُذَامِ مِنَ اقْتِرَابِ السَّاعَة»؛ امام کاظم (علیه السلام) از قول پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: پیدایش مرگ های ناگهانی، جذام و بواسیر، از نشانه های نزدیک شدن قیامت و رستاخیز است.(3)
«عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) يَقُولُ قُدَّامَ الْقَائِمِ مَوْتَتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْيَضُ حَتَّى يَذْهَبَ مِنْ كُلِّ سَبْعَةٍ خَمْسَةٌ الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ السَّيْفُ وَ الْمَوْتُ الْأَبْيَضُ الطَّاعُون»؛ «سلیمان بن خالد» می گوید شنیدم امام صادق (علیه السلام) می فرمودند: پیش از ظهور قائم (علیه السلام) دو مرگ عمومی رخ می دهد، مرگ سرخ و مرگ سفید؛ به گونه ای که از هر هفت نفر، پنج نفر می میرند؛ مرگ سرخ، شمشیر و مرگ سفید، طاعون است.(4)
اگر هم گفته شود این طوری که دیگر کسی انتظار فرج را نمی کشد؛ می گوییم:
اولا خداوند متعال، عالَم را بر اساس نظام اسباب و مسببات اداره می فرماید: «أَبَى اللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ الْأَشْيَاءَ إِلَّا بِالْأَسْبَاب»(5) لذا جنگ و کشتار و ظلم و... که دیگران به راه انداخته اند و موجب بیماری و مرگ های فراگیر و... می شود، نتیجه عمل خود انسان ها است و علتش که ظهور حضرت نیست. لذا این مرگ و میر همگانی، به خاطر ظهور نیست.
در ثانی جای نگرانی نیست؛ به این روایت توجه فرمایید:
«عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَلَّا يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطَاطِ الْمَهْدِيِّ وَ عَسْكَرِهِ»؛ امام باقر (عليه السلام) فرمودند: براى كسى كه در انتظار امر (فرج و ظهور) ما مرده است زيانى نيست [چه زيانى است] كه در ميان خيمه حضرت مهدى و در ميان قشون او نمرده باشد.(6)
نکته:
در آخرالزمان، بی عدالتی، ظلم، عدم امنیت و عدم بهداشت سلامت و... به گونه ای جوامع را در بر می گیرد که امید به آینده و امید به زندگی بسیار پایین می آید و همه انسان های مظلوم و آزاده، از عمق جانشان نیاز به منجی و دادرسی الهی را درک می کنند.
دادرسی که با آمدنش نور امید در دل ها را زنده کرده و به همه بی عدالتی ها و ظلم ها، پایان می هد و فقر و بیماری و... در سایه حکومت الهی او، از بین رفته و عدالت و انصاف و سلامت و وفور نعمت و... به ارمغان می آورد.
برخی از روایات سلامت و درمان در حکومت الهی حضرت مهدی (علیه السلام) را می توانید در تاپیک ذیل، مطالعه فرمایید:
پی نوشت ها:
1. ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، الغيبة للنعماني، محقق/مصحح: غفارى، ناشر: نشر صدوق ـ تهران، 1397ق، چاپ اول، ص 278؛ مفيد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، محقق/مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، ناشر: كنگره شيخ مفيد ـ قم، 1413 ق، چاپ اول، ج 2، ص 372.
2. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج 3، ص 261، ح 39.
3. مجلسی، بحار الأنوار، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت، 1403 ق، چاپ دوم، ج 52، ص 269.
4. ابن بابویه (صدوق)، كمال الدين و تمام النعمة، انتشارات اسلامیه، ج 2، ص 655، ح 27.
5. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم، محقق/مصحح: كوچه باغى، محسن بن عباسعلى، ناشر: مكتبة آية الله المرعشي النجفي ـ قم، 1404ق، چاپ دوم، ج 1، ص 6.
6. الكافي، پیشین، ج 1، ص 372، ح 6.