پرسش: معضل بد حجابی در حکومت اسلامی ایران چگونه توجیح میشو. دولت بد. مردم بد. مغازه و فروشگاه ها با چه اجازه ای این لباس های زننده رو میفروشن؟ اینکه مسئولین کشور برای خدشه دار نشدن محبوبیت و جایگاهشان بی توجه به هنجار شکنی های زنان و‌مردان در خیابان ها شده اند آیا نشان از این ندارد که جمهوریت بر اسلامیت نظام غلبه کرده؟
پاسخ:
ضمن احترام به دغدغه شما نسبت به فریضه حجاب و بر زمین ماندن واجبات الهی، از آنجا که پرسش شما حاوی قضاوت نادرست بود، در ابتدا توجه شما را به دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی ایران جلب میکنم. نظام جمهوری اسلامی که در ایران تشکیل شد، یک سری دستاوردهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی برای این کشور و مردمش داشت. توجه به هر دو دسته لازم و ضروری است زیرا دین اسلام دین صرفا آخرت یا صرفا دنیا نیست بلکه به هر دو جنبه دنیا و آخرت نظر دارد و برای آنها دستور العمل دارد. برای این منظور، خوب است به صورت مقایسه ای، این وضعیت در زمان حاضر با دوره پهلوی را بررسی کنیم.
این مقایسه بدان جهت است که هم مشخص شود نظام جمهوری اسلامی تنها به وضعیت نظامی خود سر و سامان نداده است و به جنبه های دیگر نیز پرداخته است و هم بدان جهت که در متن سوال در مقایسه این دو دوره گفته شد وضعیت اخلاقی این نظام اگر بدتر از زمان شاه نباشد بهتر هم نیست. کسانی که هر دو دوره سیاسی حکومت پهلوی و حکومت جمهوری اسلامی را دیده اند به خوبی میتوانند نسبت به دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی در حوزه معنویات نظر بدهند. این که نظام جمهوری اسلامی ایران در بعد معنوی و اخلاقی پیشرفت زیادی نسبت به قبل از انقلاب داشته است، غیر قابل انکار هست. چه از حیث اخلاق اجتماعی و چه اخلاق فردی و چه از حیث معنویت و توجه به دینداری این مسئله کاملا روشن است. جلسات معنوی دعا و توجه به زیارت مشاهده مشرفه و برگزاری باشکوه عزاداری و جشن های دینی و جلسات اعتکاف کاملا نشان دهنده این مسئله است.
البته دو نکته را در این مورد نباید فراموش کرد:
نخست اینکه وضعیت فرهنگی امروز ما با اینکه اصلا قابل مقایسه با دوران پهلوی نیست، ولی هنوز با سطح مطلوب فاصله زیادی دارد.
نکته دوم اینکه تفاوت فرهنگ امروز با گذشته در این است که در دوره قبل از انقلاب معنویت و فرهنگ بیشتر فردی بود ولی بعد از انقلاب این مسئله جلوه بیرونی بیشتری یافته است. یعنی امروزه مظاهر فساد نسبت به قبل کاهش بیشتری یافته است. با وجود اینکه ابزارهای فساد و تخریب معنویت و فرهنگ، از ماهواری گرفته تا شبکه های اجتماعی و ... گسترش غیر قابل انکاری یافته است. اما مقوله حجاب و عفاف، یک بحث پیچیده است. درست شبیه تمام جلوه های فرهنگ یک جامعه بلکه قدری پیچیده تر. یک مقوله فرهنگی، نیاز به ابزارهای زیادی دارد و لازم است موانع پیش رویش برطرف شود. اینکه به عنوان مثال حجاب بدین وضعیت دچار شده است معلول جنبه های مختلفی است. از کم کاری مسئولان و ضعف قوانین و برنامه ریزی نامناسب گرفته تا وجود موانع و رسانه های معاند. اما در کنار اینها توجه بدین مطلب مهم هست که حجاب و عفاف، دستوری نیست بلکه قبل از آن نیاز به دورن سازی دارد.
دختر و پسری که به صورت درونی، به این باور نرسیده باشند که حجاب و عفاف دستور خداوند است و برای سعادت آخرتشان و نیز تامین آرامش دنیایی شان مفید است، با دستور العمل و قانون و ضرب زور و بازداشت، روی بدان نخواهند آورد. البته کار فرهنگی بدین سادگی نیست وگرنه هستند کسانی که در این کشور و نظام دلسوزند و متولی این امور نیز هستند ولی تلاششان تا کنون ثمر نداده یا حداقل ثمره کافی را نداده است.
بنابراین چند نتیجه می‌توان گرفت:
اولا: در بررسی وضعیت کشور، نه باید سیاه نمایی کرد و نه بی جهت خود را به تغافل زد.
ثانیا: وضعیت فرهنگی ما رشد زیادی نسبت به دوره پهلوی یافته است هرچند با وضع مطلوب فاصله زیادی دارد.
ثالثا: مقوله فرهنگ و جلوه های آن، مسئله ای نیست که بتوان با دستور العمل و ضرب چماق آنرا اصلاح کرد. کار مداوم نیاز دارد.
رابعا: موانع زیادی نیز در مقابل مسئولان فرهنگی وجوددارد(گذشته از کم کاری هایی که از سوی برخی از آنان صورت میگیرد) وجود ماهواره و شبکه های اجتماعی، امروزه مهمترین مانع بر سر تاثیر گذاری متولیان رسمی و غیر رسمی فرهنگ سازی این مرز و بوم هست.