پرسش:
آیا رهبری واقعا همانطور که گفته می شود زندگی ساده ای دارند؟ و آیا اطاعت و محبت ایشون موجب قرب و نزدیکی به خداوند میشود؟ چگونه؟
پاسخ:
ساده زیستی مقام معظم رهبری هم مورد تأیید شخصیت های آگاه و دلسوز و مورد اعتماد داخلی است که از نزدیک با ایشان در ارتباط بوده و زندگی ایشان را دیده اند، و هم برخی از منتقدین ایشان علی رغم اختلافات فکری با ایشان بدان اعتراف دارند، به عنوان مثال می توانید به کلیپی که از آقای مهاجرانی که امروزه به عنوان تحلیل گر برخی رسانه های غربی در این رسانه ها حاضر میشود مراجعه کنید.
البته از برخی رفتارهای ایشان هم می توان به این ساده زیستی پی برد، مثل اینکه ایشان هر ساله در ایام نیمه خرداد زیلوهایی را از بیت رهبری با خود به حرم امام(ره) برده و روی آنها سخنرانی می کنند تا پایبندی خودشان به ساده زیستی را نشان دهند، همچنین عدم تغییر مبل های بیت رهبری در طول سال ها که در دیدارهای خصوصی ایشان مشاهده می کنیم دلیل دیگری بر صدق این مدعاست.
اما در مورد محبت و اطاعت از ایشان قطعا چنین محبت و اطاعتی موجب قرب و نزدیکی به خداوند خواهد بود، چون این محبت و این اطاعت صرفا یک احساس و عاطفه ای که بی پایه باشد نیست، بلکه نشأت گرفته از یک اصل است، و آن اعتقاد به اینکه ایشان به عنوان جانشین امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در دوران غیبت است همانطور که خود ایشان در توقیع شریفشان نوشته اند:
«أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم»؛ و اما در حوادثی که اتفاق می افتد به راویان حدیث ما مراجعه کنید، پس به درستی که آنها حجت من بر شما هستند، و من حجت خداوند بر ایشان.(1)
و همچنین در روایات فرموده اند: «إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاء»؛ همانا علما و دانشمندان دین جانشینان انبیاء هستند.(2)
بنابراین محبت ما به ایشان به خاطر انتساب ایشان به خدا و امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. همانطور که محبت و اطاعت از انبیاء و ائمه(علیهم السلام) به عنوان واسطه هایی بین خداوند و مردم موجب قرب الهی خواهد شد، محبت و اطاعت واسطه هایی که میان انبیاء و ائمه(علیهم السلام) و مردم هستند نیز موجب قرب الهی خواهد شد، چرا که اینها آمده اند تا راه حرکت به سمت و سوی خداوند را به مردم نشان دهند، این مقام و جایگاه یک جایگاه الهی است نه صرفا یک پست و موقعیت سیاسی و اجتماعی.
پی نوشت ها:
1. صدوق، محمد بن علی بابویه، کمال الدین، اسلاميه، تهران، چاپ دوم، 1395ق، ج2، ص484.
2. کلینی، محمد، الكافي، دار الكتب الإسلامية، چاپ چهارم، 1407ق، تهران، ج1، ص34.
http://askdin.com/comment/1031033#comment-1031033