رابطه اعجاز قرآن وتحدی آن

پرسش:
در استدلال به اعجاز لفظی قران یک دور وجود دارد که به آن اشاره میکنم
استدلال به قرار زیر است :
مقدمه اول : حضرت محمد (ص) ادعای نبوت و پیامبری کرد
مقدمه دوم : با توجه به ایات قرآن , ایشان همه کفار را دعوت کرد که اگر در نبوت ایشان شک دارند و فکر میکنند قرآن کلام خود اوست یک سوره یا ده سوره مثل قرآن بیاورند و آنها نتوانستند
نتیجه : قرآن از نظر فصاحت خارق العاده و معجزه است
اشکال من به مقدمه دوم است
از کجا معلوم این ایات خود ​ ساختگی نباشد !!!
در اینجا دور پیش می آید زیرا طبق مقدمه دوم اعجاز قرآن بوسیله آیات تحدی ثابت میشود و از طرفی مصون بودن قرآن از تحریف هم به اعتبار اعجاز قرآن است
پس در این استدلال یک اشکال وجود دارد

پاسخ:
دور یعنی موجود شدن چیزی توقف داشته باشد بر موجود بودن خودش.اما در اینجا اعجاز قرآن متوقف و منحصر در آیات اعجاز نیست ... اعجاز قرآن تنها با آیات تحدی نیست بلکه از مسلّمات تاريخي و روايي است است و و افزون بر آنها با توجه به قرآن موجود فعلي، اعجاز قرآن را اثبات مي‌كنيم و با تكيه بر اعجاز آن، عدم تحريف آن را نتيجه مي‌گيريم؛ بنابراين در استدلال به آيات تحدي مشكل دوْر و امثال آن وجود ندارد.‌(2)

مثلا مسیلمه کذاب که ادعای نبوت و پیامبری داشت در مقابل سورهِ ی فیل آیاتی رو آوردند.(2)
یکی از نویسندگان مسیحی که مدعی معارضه با قرآن است در مقابل سوره حمد با اقتباسی که از خود سوره داشته است، سوره خودساختهِ ای آورده است یا در مقابل سوره کوثر هم اینکار رو کرده است.(3)

نمونهِ هایی دیگر نیز از معارضهِ های واهی و بیِ اساس وجود دارد که برای همیشه به بایگانی تاریخ سپرده شدهِ اند.(4)

مرحوم طبرسی در احتجاج از هشام بن حکم، دانشمند معروفی که از شاگردان امام صادق) علیه السلام (بود می گوید که: ابن ابی العوجاء، و ابوشاکر دیصانی، و عبدالملک بصری، و ابن مقفع که همگی از ملاحده و افراد بی ایمان بودند کنار خانه کعبه جمع شده و اعمال حاجیان را به باد مسخره می گرفتند و بر قرآن طعنه می زدند. ابن ابی العوجاء گفت: بیایید هر کدام از ما یک چهارم قرآن را نقض کنیم) و چیزی همانند آن بیاوریم (و میعاد ما سال آینده در همین جا خواهد بود در حالی که تمام قرآن را نقض کرده ایم؛ زیرا نقض قرآن سبب ابطال نبوّت محمّد) صلی الله علیه وآله (، و ابطال نبوّت او ابطال اسلام، و اثبات حقانیت ادعای ما است. آنها بر این مسأله توافق کردند و پراکنده شدند.
در سال آینده در همان روز در کنار خانه کعبه اجتماع کردند، ابن ابی العوجاء لب به سخن گشود و گفت: از آن روز که من از شما جدا شدم در این آیه فکر می کردم:
«فَلَمَّا اسْتَیْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِیًّا»؛) هنگامی که] برادران یوسف [از او مأیوس شدند، به کناری رفتند و با هم به نجوی پرداختند(یوسف، آیه 80) دیدم آن قدر فصیح و پر معنا است که نمی توانم چیزی را به آن بیفزایم و پیوسته این آیه فکر مرا از غیر آن به خود مشغول داشت.

عبدالملک گفت: من نیز از آن وقت که جدا شدم در این آیه می اندیشیدم:» یا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ «؛) ای مردم! مَثَلی زده شده است، به آن گوش فرا دهید:

کسانی را که غیر از خدا می خوانید و پرستش می کنید هرگز نمی توانند مگسی بیافرینند، هر چند برای این کار دست به دست هم دهند؛ و هرگاه مگس چیزی از آنها برباید، نمی توانند آن را بازپس گیرند. هم طلب کننده ناتوان است، و هم طلب شونده] هم عابدان، و هم معبودان (حج، آیه 73)
من خود را عاجز دیدم که همانند آن بیاورم.
و ابوشاکر گفت: از آن زمان که از شما جدا شدم در این آیه می اندیشیدم:» لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَهٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا «؛)] در حالی که [اگر در آسمان و زمین، جز خداوند یگانه، خدایان دیگری بود، نظام جهان به هم می خورد(انبیاء، آیه 22)

و خود را قادر ندیدم که همانند آن را بیاورم!
و ابن مقفع افزود:» ای قوم! این قرآن از جنس کلام بشر نیست؛ چرا که از آن لحظه که از شما جدا شدم در این آیه می اندیشیدم:» وَ قِیلَ یا أَرْضُ ابْلَعِی ماءَکِ وَ یا سَماءُ أَقْلِعِی وَ غِیضَ الْماءُ وَ قُضِیَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَی الْجُودِیِّ وَ قِیلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ «؛) و گفته شد: ای زمین، آبت را فرو بر! و ای آسمان،] از بارش [خود داری کن. و آب فرو نشست و کار پایان یافت و] کشتی [بر] دامنه کوه [جودی، پهلو گرفت؛ و] در این هنگام [گفته شد: دور باد گروه ستمکاران] از رحمت خدا!(هود، آیه 44)
و من خود را از آوردن همانند آن عاجز دیدم.

هشام بن حکم می گوید: در این اثناء جعفر بن محمد الصادق) علیه السلام (از کنار آنها گذشت و این آیه را تلاوت فرمود:» قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً «؛) بگو: اگر انس و جن دست به دست هم دهند که همانند این قرآن را بیاورند، همانند آن را نخواهند آورد؛ هر چند] در این کار [پشتیبان یکدیگر باشند.(اسراء، آیه 88)(5)

__________________________________________________ ________________
1. قرآن‌شناسى جلد اول (معارف قرآن 6). علامه مصباح یزدی.ص 311.
2. ر. ک: المیزان، ج 1، ص 68.
3. ر. ک: البیان، ص 94.
4. جوان آراسته، حسین؛ درسنامه علوم قرآنی، ص 358. علی اکبر مومنی.
5. تحدی یا دعوت بمقابله بمثل، امینی گلستانی، محمد، ص 30 و 31.

http://www.askdin.com/showthread.php?t=61160&p=978101&viewfull=1#post978101