پرسش:
طبق فرموده قرآن کریم«وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا» سایر پیامبران چگونه نماز می خواندند؟
پاسخ:
در سوره مریم پس از بیان چگونگی تولد حضرت عیسی و سخن گفتن ایشان در گهواره چنین آمده است:
قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ﴿1﴾
(ناگهان عيسي زبان به سخن گشود) گفت من بنده خدايم به من كتاب (آسماني) داده و مرا پيامبر قرار داده است.
وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا ﴿2﴾
و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و تا زندهام به نماز و زكات سفارش كرده است.
اين آيه به خوبي مؤيّد اين مطلب مي باشد كه در شريعت آسماني حضرت عيسي ( عليه السلام ) ، نماز و اقامه آن، از واجبات مهمّي بوده كه از طرف خداوند از ابتداي تولّد به آن حضرت توصيه شده بود و مادرش حضرت مريم ـ عليه السلام ـ هم از طرف فرشتگان امر به اقامه نماز شده بود.
چنانچه از جمله پندهاي حضرت عيسي (عليه السلام )در انجيل است: «به حقّ برايتان مي گويم، چيزي بالاتر از نماز از نظر شرافت اخروي و ياري كننده تر بر حوادث دنيوي نيست و چيزي نزديك تر از آن به خداوند رحمان نيست، پس مداومت بر آن نماييد و آن را زياد بشمريد. و هر كار شايسته اي نزديك مي كند (ما را) به خدا، پس نماز به سوي او نزديك كننده تر است و برگزيده تر ، در نزد اوست.»(3)
بلندترين نمازي كه مسيح به جا مي آورد و نسبت به ساير نمازها اهميّتش بيشتر است همان نماز آخري است كه حضرتش با شاگردان خود بجا آورد ، كه به سه قسم تقسيم مي شود. اوّل دعا به جهت خودش في نفسه، دوم دعائي كه به جهت محافظت شاگردان خود فرمود، سوم دعا به جهت مؤمنين كه از آن وقت تا آخر الزمان ايمان خواهند آورد.(4)
اما در مورد اين كه قبل از اسلام به چه نحو نماز مي‌خواندند، آيا تمام امت‌هاي گذشته يك جور نماز مي‌خواندند يا نمازهاي آنها متفاوت بوده است، در چه وقت يا چه تعداد و با چه اذكاري نماز مي‌خواندند، چيز زيادي نمي‌دانيم اما بعضي نكات را كه مي‌توان با توجه به آيات و روايات بدست آورد از جمله اين که:
نماز آنها ركوع و سجود داشته است. آيه 125 بقره مي‌گويد: «ما به ابراهيم و اسماعيل امر كرديم كه خانه مرا براي طواف‌كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان و سجده‌كنندگان پاك و منزه كنيد». علامه طباطبايي در اينجا مي‌گويد:«گويا مراد از ركوع‌كنندگان و سجده‌كنندگان نماز‌گزاران مي‌باشد»(5) و به جاي اين كه نمازگزار بگويد، گفت «ركوع كننده و سجده‌كننده» چون اين دو حالت در نماز عبوديت و خضوع بنده را بيشتر متجلي مي‌كنند و دو حالت شاخص و بارز نمازگزار مي‌باشند.
بر امت‌هاي پيشين پنجاه نماز در پنجاه وقت واجب بوده است. امام موسي بن جعفر ـ عليهما السّلام ـ از پدرانش نقل مي‌كند كه شب معراج خداوند به پيامبر (صلي الله عليه و آله) فرمود: بر امت‌هاي گذشته پنجاه نماز در پنجاه وقت واجب بود و ... آنها را از امت تو برداشتم.»
نمازهاي آنها در سفر و حضر به يك اندازه بود. چرا كه در حديثي پيامبر (صلي الله عليه و آله) مي‌فرمايند: خدا به من و امت من هديه‌اي داده است كه به ساير امت‌ها نداده است و اين كرامتي از جانب خدا نسبت به ما بوده است. سؤال كردند: اي رسول خدا آن چه چيزي مي‌باشد ، فرمود: «اين كه روزه را در سفر افطار مي‌كنيد و نماز را كوتاه و شكسته به جاي مي‌آوريد و اگر كسي چنين نكند ، هديه خداي عزوجل را رد كرده و نپذيرفته است.»(6)
آنها نيز نمازشان را به جماعت به جا مي‌آوردند. طبق روايتي بايد تعدادشان به يازده نفر مي‌رسيد تا بتوانند نماز را به صورت جماعت بخوانند. «در سنت ابراهيم و اسحاق اين بود كه نماز را به جماعت نمي‌خواندند تا اين كه 11 نفر شوند، يكي امام باشد و ده نفر مأموم»(7) اما در اسلام براي اقامه نماز جماعت دو نفر هم كافي است.
خلاصه اظهار عبوديت با افعال و اذكار خاصي كه نماز ناميده مي‌شود در همه امت‌ها بوده است اما كيفيت و كميت آن متفاوت بوده است.
پی نوشت ها:
1. مریم آیه 30.
2. مریم آیه 31.
3. تحف العقول،ابن‌شعبه، حسن بن علی،مترجم:حسن‌زاده، صادق ،آل علی (عليه السلام)،قم، ص 508.
4. قاموس، كتاب مقدّس، ص889.
5. طباطبائي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، انتشارات اسلامي، 1363، ج 1، ص 423.
6. مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفاء، 1404، ج 17، ص 288.
7. همان، ج 12، ص 224.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=63008&p=986688&viewfull=1#post986688