لشگر عمرسعد چند دسته بودند؟

پرسش:
افرادی که در روز عاشورا در صحرای کربلا حاضر بودند به چند دسته تقسیم می شدند و اینکه بخشی از نیروهای اعزامی از کوفه نمی دانستند با چه کسی می خواهند بجنگند،صحت دارد؟

پاسخ:

آنچه را می توان با قاطعیت گفت این است که در واقعه کربلا مانند هر واقعه دیگری یک عده بی طرف بودند و هیچ دخالتی نکردند و حتی بعد از دعوت امام حسین(علیه السلام) هم حاضر به یاری آن حضرت نشدند،عبیدالله بن حر از این گروه است ،عده ای در لشکر مقابل قرار گرفتند و بر علیه امام حسین(علیه السلام) قرار گرفتند که این گروه دهها هزار نفر بودند و سران این گروه جنایتکار و شقی همچون ابن زیاد،عمر بن سعد،شمر،خولی و ... بودند.عده ای هم تا پای جان در کنار امام حسین(علیه السلام) ماندند و قبل از آن حضرت به میدان رفتند و در راه امام و رهبرشان به شهادت رسیدند.حبیب بن مظاهر،زهیر،مسلم بن عوسجه ،مسلم بن عقیل و ... از این گروه سعادتمند و شیعیان مخلص بودند.

اینکه بخواهیم بصورت مفصل و با ذکر اسامی ،این دسته بندی را انجام دهیم ،کاری است که نیازمند صرف وقت زیادی است که اینجا مجالش نیست.

اینکه شاید عده ای از حاضران در کربلا در مقابل امام حسین(علیه السلام) تا قبل از رسیدن به کربلا از واقعیت بی اطلاع بودند و نمی داسنتند به جنگ به چه کسی می روند،احتمالی منطقی و قابل قبول است،ولی این احتمال در روز عاشورا به کمترین میزان می رسد.چرا که بعد از چند روز اقامت در کربلا ،بعید است کسی نداند که در مقابل چه کسانی به میدان جنگ خواهد رفت.
لذا تا قبل از وقوع جنگ تعدادی از نیروهای کوفه با کناره گیری از لشکر کوفه، خود را به امام حسین(علیه السلام) رساندند و در راه آن حضرت به شهادت رسیدند که نمونه بارز آن حر بن یزید ریاحی است.
اما اینکه حاضران در لشکر کوفه در مقابل امام حسین(علیه السلام) شیعه نبوده و حتی برخی از نویسندگان نامه به امام حسین(علیه السلام) که در کربلا در مقابل آن حضرت قرار گرفته بودند،علت نامه نوشتنشان اعتقادات شیعی نبوده است امر قطعی است.اما اینکه افرادی بعد از نوشتن نامه به آن حضرت در لشکر یزید حاضر شده و حتی از سران لشکر بودند،به این دلیل بوده است که این عده انگیزه های مادی هدفشان بوده که چون حضور در لشکر یزید را به نفع خود دیدند،مسیر خود را تغییر دادند و بعنوان نقش آفرینان لشکر کوفه در مقابل امام حسین(علیه السلام) قرار گرفتند.

دلایل متعددی وجود دارد که ثابت می کند،لشکریان کوفه اعتقادات عثمانی و اموی داشتند و قطعاً شیعه اعتقادی نبودند.برخی از این شواهد عبارتند از:

- منع آب بارزترین نمود تفکر عثمانی در کربلا

- شعر سیاسی عثمانی و علوی
چنانچه مقایسه ای میان اشعار و رجزهای جنگ جمل و صفین صورت گیرد، خواهیم دید که همان ادبیات سیاسی - مذهبی در کربلا ظهور و بروز کرد و از یک تفکر نشات گرفته اند .

- ادبیات سیاسی عثمانی حاکم بر سپاه عمر سعد (توهین ها و دشنام ها ناصبی ها-)

- ظهور اندیشه های سیاسی عثمانی و علوی در مناظرات و گفت و گوها

منبع برای مطالعه بیشتر پیرامون گرایشات مذهبی لشکریان کوفه :

بازتاب تفکر عثمانی در واقعه کربلا،دکتر هدایت پناه

http://www.askdin.com/showthread.php?t=62263&p=978117&viewfull=1#post978117