سؤال:
مدتها پیش شنیدم که در روز قیامت، خدا از جهنمیان خشمگین است (به معنای دور بودن آنها از رحمت خدا) و جهنمیان نیز از خدا خشمگین هستند و شنیدم که آنها به خدا اعتراض میکنند که چرا به فلانی چشم ندادی و به من دادی و من با چشمم گناه کردم، به فلانی دست ندادی و به من دادی و من با دستم گناه کردم و ... . آیا روایت یا روایاتی به این مضمون داریم؟
پاسخ: البته در این باره به طور خصوص روایتی به چشم نخورد. اما روایات متعددی داریم که میتوان از مفهوم یا عموم آن به پاسخ پرسشی که داشتید، رسید.
خدای متعال به دلیل نعمتهایی چون سلامتی، زیبایی و صبری که به انسانها داده و متأسفانه بعضی از ما از آن استفاده صحیح نکرده دچار گناه شدند، اتمام حجت میکند.
به این روایت توجه کنیم:
امام صادق (علیه السلام) فرمود:روز قيامت زنانى را كه به واسطه زيبايى به گناه افتادهاند، پيش می آورند و از آنها میپرسند: چرا دچار گناه شدى؟ میگويند: پروردگارا زيبايى صورت باعث شد كه ما مغرور و دچار لغزش و گناه شويم، (که اگر زشت بودیم به گناه کشیده نمیشدیم) آن وقت حضرت مريم (علیها السلام) را میآورند و از آنها میپرسند: شما زيباتر هستيد، يا مريم؟ (پس چرا) او به اين زيبايى و جمال دچار فتنه نشد! و نيز مردان زيبايى را كه جمالشان آنها را به گناه كشانده میآورند و يوسف (علیه السلام) را نيز حاضر مىکنند و خطاب مىشود، آيا شما زيباتر هستید يا يوسف؟ كه با اين همه زيبايى دچار فتنه زنان نشد.
و نيز افرادى را كه در دنيا دچار بلا و مصيبت شده و در اثر آن به لغزش و گناه افتاده اند حاضر مىکنند و ايوب پیامبر (علیه السلم) را نيز می آورند و به آنها خطاب میشود: آيا بلا و مصيبتى كه به شما رسيد شديدتر بود يا آن چه به ايّوب رسيد؟ و با اين همه او دچار خطا و گناه نشد.! (1)
از مفهوم روایت شریف این نکته به دست میآید که انسانهای سالم نیز نمیتوانند در برابر گناهانی که با چشم یا دست و پا و سایر جوارح بدن انجام دادهاند به خدای متعال اعتراض کنند که اگر آنها را نداشتند، گناه نمیکردند! زیرا خدای متعال انسانهای سالمی که در بندگی خدا و از معصیت به دور بودند را فرا میخواند و به مثل موضوعاتی که در روایت گذشت با آن ها احتجاج میکند تا هیچ خشم و اعتراضی نداشته باشند.
منبع:
1.مشایخ فاطمه، قصص الأنبياء (قصص قرآن)، تهران، انتشارات فرحان، 1381 ش، چاپ اول، ص 308.